در تـعـقيب بحثى كه در آيات گذشته پيرامون سرنوشت دشمنان خدا (اعدااللّه ) آمد در اين آيه و آيه بعد به دو قسمت از مجازات دردناك آنها در آخرت و دنيااشاره مى كند.
نـخـست خداوند مى فرمايد: ((اگر آنها صبر و شكيبايى كنند (يا نكنند) آتش دوزخ قرارگاهشان است )) و رهايى از آن امكان پذير نيست (فان يصبروا فالنارمثوى لهم ).
سـپـس بـراى تاكيد اين مطلب مى افزايد: ((و اگر آنها تقاضاى رضايت و عفوپروردگار كنند (به جايى نمى رسد و) مورد عفو قرار نمى گيرند)) (وان يستعتبوا فماهم من المعتبين ).
(آيـه )ـ سـپـس به مجازات دردناك دنيوى آنها اشاره كرده , مى فرمايد: ((مابراى آنها همنشينانى (زشـت سـيـرت ) قـرار داديـم , كـه زشتيها را از پيش رو و پشت سرآنها در نظرشان جلوه دادند)) (وقيضنا لهم قرنا فزينوا لهم مـا بين ايديهم ومـاخلفهم ).
هـمين معنى به صورت گوياترى در آيات 36 و 37 سوره زخرف آمده آنجا كه مى فرمايد: ((بر آنها كـه از يـاد خداوند رحمان روى گردان شوند شياطين را مسلطمى سازيم كه همواره با آنان قرين هستند, اين شياطين آنها را از راه حق باز مى دارنددر حالى كه گمان مى كنند هدايت يافته اند)).
سـپـس مـى افـزايـد: بـه سبب اين وضع اسفبار ((فرمان عذاب الهى درباره آنهاتحقق يافت , و به سـرنـوشت اقوام گمراهى از جن و انس كه قبل از آنها بودند گرفتارشدند)) (وحق عليهم القول فى امم قد خلت من قبلهم من الجن والا نس ).
سرانجام آيه را با اين جمله پايان مى دهد ((آنها مسلما زيانكار بودند)) (انهم كانوا خاسرين ).