بـعـد از سـوره ((والـصـافـات )) ايـن دومين سوره اى است كه با سوگندهاى مكررآغاز مى شود, سوگندهائى پرمعنى و تفكرآفرين , سوگندهائى بيداركننده و آگاهى بخش .
جـالـب ايـن كه محتواى اين سوگندها ربط خاصى با مباحث رستاخيزدارد, و با ظرافت و زيبائى مخصوصى اين بحث مهم را از جوانب گوناگون تعقيب مى كند.
حـقيقت اين است كه سوگندهاى قرآن كه تعداد آن زياد است يكى ازچهره هاى اعجاز اين كتاب آسمانى و از زيباترين و درخشنده ترين فرازهاى آن است كه شرح هركدام در جاى خود خواهد آمد.
در آغاز اين سوره خداوند به پنج موضوع مختلف سوگند ياد كرده است .
نخست مى فرمايد: ((سوگند به بادهائى كه (ابرها را) به حركت در مى آورند))(والذاريات ذروا) و گرد و غبارها و بذر گياهان و نطفه هاى گلها را در روى زمين به هر سو مى پراكنند.
(آيه )ـ سپس مى افزايد: ((سوگند به آن ابرها كه بار سنگينى (از باران را) باخود حمل مى كنند)) (فالحاملا ت وقرا).
(آيـه )ـ ((و سوگند به كشتيهائى كه (بر رودخانه هاى عظيم و صفحه درياها)به آسانى به حركت در مى آيند)) (فالجاريات يسرا).
(آيه )ـ ((و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى كنند)) (فالمقسمات امرا).
بـه ايـن ترتيب سخن از بادها, سپس ابرها, و بعد از آن نهرها, و سرانجام روئيدن گياهان است كه تـنـاسـب نزديكى با مساله معاد كه بعد از آن آمده دارد, زيرامى دانيم كه يكى از دلائل امكان معاد مـسـالـه زنده كردن زمينهاى مرده به وسيله نزول باران است كه بارها در قرآن با عبارات مختلف ذكر شده است .
(آيـه )ـ بـعـد از ذكـر اين چهار سوگند ـكه همه بيانگر اهميت مطلبى است كه بعد از آن مى آيدـ مى فرمايد: ((آنچه به شما وعده داده شده قطعا راست است ))(انما توعدون لصادق ).
(آيـه )ـ و بـار ديـگـر به عنوان تاكيد مى افزايد: ((و بى شك (رستاخيز و)جزاى اعمال واقع شدنى است )) (وان الدين لواقع ).
((دين )) در اينجا به معنى جزاست , و اصولا يكى از نامهاى قيامت ((يوم الدين )) (روز جزا)ست و از آن روشـن مـى شـود كـه مـنـظور از وعده هاى واقع شدنى دراينجا وعده هاى مربوط به قيامت و حـساب و پاداش و كيفر و بهشت و دوزخ و سايرامور مربوط به معاد است , بنابراين جمله اول تمام وعده هاى قيامت را شامل مى شود, و جمله دوم تاكيدى است بر مساله جزا.