اين سوره نيز از سوره هائى است كه سنگينى بحثهاى آن روى مساله معاد وسرنوشت نيكان و پاكان از يكسو, و بدان و مجرمان در آن روز عظيم از سوى ديگراست .
و روى هم رفته مى توان محتواى اين سوره را به شش بخش تقسيم كرد.
1ـ آيات نخستين سوره كه با سوگندهاى پى درپى شروع مى شود بحث ازعذاب الهى و نشانه هاى قيامت و آتش دوزخ و كيفر كافران مى كند (آيه 1 تا 16).
2ـ بـخـش ديـگـرى از ايـن سـوره نـعـمـتـهاى بهشتى و مواهب الهى را در قيامت كه در انتظار پـرهـيـزكـاران اسـت مـشروحا برمى شمرد, و يكى را پس از ديگرى مورد توجه قرار مى دهد, و در حقيقت به غالب نعمتهاى بهشتى در اين بخش از سوره اشاره شده است (آيه 17 تا 28).
3ـ در بـخـش ديـگرى از ين سوره از نبوت پيامبر(ص ) سخن مى گويد, واتهاماتى را كه دشمنان براى او ذكر مى كردند برمى شمرد, و بطور فشرده به آن پاسخ ‌مى دهد (آيه 29 تا 34).
4ـ در بخش ديگر سخن از توحيد است , و با استدلالى روشن اين مساله راتعقيب مى كند (آيه 35 تا 43).
5ـ در بـخش ديگر سوره باز به مساله معاد و پاره اى از مشخصات روز قيامت باز مى گردد (آيه 44 تا 47).
6ـ سـرانـجـام در آخـريـن بـخـش سـوره كـه دو آيه بيشتر نيست با دستوراتى به پيامبر گرامى اسلام (ص ) در زمينه صبر و استقامت و تسبيح و حمد پروردگار ووعده حمايت او از سوى خداوند بحثهاى گذشته را پايان مى بخشد.
نامگذارى اين سوره به ((طور)) به تناسب نخستين آيه آن است .