بـرخـلاف پندار ماديين , در جهان بينى الهى , براى آفرينش انسان هدفى بوده است كه در تعبيرات فـلـسـفـى از آن بـه ((تكامل )) و در لسان قرآن و حديث گاهى از آن به قرب به خدا و يا عبادت و بندگى تعبير شده است : ((من جن و انس را نيافريدم مگر به اين منظور كه مرا پرستش كنند)) و در سايه عبادت و بندگى كامل شوند و به حريم قرب من راه يابند (ذاريات /56).
آيا اگر مرگ پايان همه چيز باشد اين هدف بزرگ تامين مى گردد؟.
بدون شك پاسخ اين سؤال منفى است .
بـايد جهانى بعد از اين جهان باشد و خط تكامل انسان در آن ادامه يابد, ومحصول اين مزرعه را در آنجا درو كند, و حتى در جهان ديگر نيز اين سير ادامه يابدتا هدف نهايى تامين شده باشد.
خلاصه اينكه تامين هدف آفرينش بدون پذيرش معاد ممكن نيست و اگرارتباط اين زندگى را از جهان پس از مرگ قطع كنيم همه چيز شكل معما به خودمى گيرد و پاسخى براى چراها نخواهيم داشت .