ايـن سـوره بـه گفته بعضى نخستين سوره اى است كه پيامبربعد از علنى كردن دعوت خود آن را آشـكـارا و با صداى بلند در حرم مكه تلاوت كرد, ومشركان به آن گوش دادند, و همه مؤمنان آن روز و حتى مشركان سجده كردند!.
بـه هـر حال اين سوره به خاطر ((مكى )) بودنش بحثهائى از اصول اعتقادى مخصوصا ((نبوت )) و ((معاد)) دارد, و با تهديدهاى كوبنده و انذارهاى مكرر به بيدارى كفار مى پردازد.
محتواى اين سوره را در هفت بخش مى توان خلاصه كرد:.
1ـ در آغـاز سـوره بـعـد از سـوگـند پرمعنائى , از حقيقت وحى سخن مى گويد وتماس مستقيم پـيامبر(ص ) را با پيك وحى ((جبرئيل )) روشن مى سازد, و ساحت مقدس پيامبر(ص ) را از اين كه چيزى جز وحى الهى بگويد مبرا مى كند.
2ـ در بـخـش ديـگرى از اين سوره از معراج پيامبر سخن گفته , و گوشه هائى ازآن را با عباراتى كوتاه و پرمعنى مجسم مى كند.
3ـ سپس به خرافات مشركان در زمينه بتها, و عبادت فرشتگان , و امورديگرى كه جز از روى هوى و هـوس نـبـود, پـرداخـتـه و آنها را سخت در اين رابطه نكوهش مى كند, و از پرستش آنها برحذر مى دارد.
4ـ در بـخـش ديـگرى راه توبه را به روى اين منحرفين و عموم گنهكاران بازمى كند, و آنها را به مغفرت واسعه حق نويد مى دهد, و تاكيد مى كند كه هركس مسؤول اعمال خويش است و هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى كشد.
5ـ براى تكميل اين اهداف در بخش ديگرى از اين سوره گوشه هائى از مساله ((معاد)) را منعكس مى سازد, و دليل روشنى براى اين مساله از آنچه در نشئه دنياوجود دارد اقامه مى كند.
6ـ مطابق معمول اشاراتى به سرنوشت دردناك اقوام پيشين كه در طريق دشمنى با حق پافشارى و لجاج و عناد داشتند, مى كند.
7ـ و سرانجام سوره را باامر به سجده وعبادت براى پروردگار پايان مى بخشد.
ضمنا نامگذارى اين سوره به ((النجم )) به خاطر نخستين آيه آن است .