بطوركلى محتواى اين سوره در پنج بخش خلاصه مى شود .
بـخـش اول : بـحثى پيرامون گروههائى از ملائكه و فرشتگان خداوند, و درمقابل آنها گروهى از شياطين سركش و سرنوشت آنها را مطرح مى سازد.
بخش دوم : از كفار, و انكارشان نسبت به نبوت و معاد, و عاقبت كار آنها درقيامت سخن مى گويد, و گـرفـتـارى تـمـام آنـها در چنگال عذاب الهى , و نيز بخشى ازنعمتهاى مهم بهشتى و لذات و زيبائيها و شادكاميهاى بهشتيان را شرح مى دهد.
بـخـش سـوم : قـسـمـتـى از تـاريـخ انبياى بزرگى , مانند ((نوح )) و ((ابراهيم )) و((اسحاق )) و ((مـوسـى )) و ((هـارون )) و ((الياس )) و ((لوط)) و ((يونس )) را به صورت فشرده ودر عين حال بـسـيار مؤثر و نافذ بازگو مى كند, ولى بحث درباره ((ابراهيم )) قهرمان بت شكن , مشروحتر آمده است .
بـخش چهارم : از يكى از انواع شرك كه مى توان آن را ((بدترين نوع شرك ))دانست يعنى S( اعتقاد به رابطه خويشاوندى ميان خداوند و جن و خداوند وفرشتگان بحث مى كند.
و سـرانـجام بخش پنجم كه آخرين بخش اين سوره است , و در چند آيه كوتاه مطرح شده , پيروزى لشكر حق را بر لشكر كفر و شرك و نفاق , و گرفتار شدن آنها رادر چنگال عذاب الهى , ضمن تنزيه و تقديس پروردگار بيان مى دارد.