در تـعقيب آيات گذشته در اينجا نام شش تن ديگر از بزرگترين پيامبران الهى را برده , و اوصاف برجسته آنها را كه مى تواند الگو و اسوه براى همه انسانها باشدبطور فشرده بيان مى دارد.
نـخست روى سخن را به پيامبر اسلام (ص ) كرده , مى گويد: ((به خاطر بياوربندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را)) (واذكر عبادنا ابرهيم واسحق ويعقوب ).
بـندگى خدا يعنى وابستگى مطلق به او, يعنى در برابر اراده او از خود اراده اى نداشتن , و در همه حال سر بر فرمان او نهادن .
بندگى خدا يعنى بى نيازى از غير او و تنها چشم بر لطف او دوختن , اين همان اوج تكامل انسان و برترين شرف و افتخار اوست .
سپس اضافه مى كند: ((صاحبان دستها (ى نيرومند) و چشمها))ى بينا(اولى الا يدى والا بصار).
خـداونـد ايـن پـيامبران را به داشتن ((درك و تشخيص و بينش قوى )) و ((قوت وقدرت كافى )) براى انجام كار توصيف كرده است .
ايـن الگوئى است براى همه رهروان راه حق كه بعد از مقام عبوديت و بندگى خدا بااين دو سلاح برنده مسلح گردند.
بـنابراين دست و چشم در اينجا به معنى دو عضو مخصوص نيست , بلكه كنايه از دو صفت ((علم و قدرت )) است .
(آيـه )ـ در چـهـارمين توصيف از آنان مى گويد: ((ما آنها را با خلوص ويژه اى خالص كرديم )) (انا اخلصناهم بخالصة ).
((و آن يادآورى سراى آخرت بود)) (ذكرى الدار).
افق ديد آنها در زندگى چند روزه اين دنيا و لذات آن محدود نمى شد, آنها درماوراى اين زندگى زودگـذر سـراى جـاويـدان با نعمتهاى بى پايانش را مى ديدند, وهمواره براى آن تلاش و كوشش داشتند.
(آيـه )ـ در توصيف پنجم و ششم آنها مى فرمايد: ((و آنها نزد ما ازبرگزيدگان و نيكانند)) (وانهم عندنا لمن المصطفين الا خيار).
ايـمـان و عمل صالح آنها سبب شده كه خدا آنان را از ميان بندگان برگزيند و به منصب نبوت و رسالت مفتخر سازد.
(آيـه )ـ بـعـد از اشاره به مقامات برجسته سه پيامبر فوق , نوبت به سه پيامبر بزرگ ديگر مى رسد, مـى فـرمايد: ((و به يادآور اسماعيل و اليسع و ذاالكفل راكه همه از نيكان بودند)) (واذكر اسمعيل واليسع وذاالكفل وكل من الا خيار).
هريك از آنها الگو و اسوه اى در صبر و استقامت و اطاعت فرمان خدا بودند,مخصوصا اسماعيل كه آماده شد جان خود را فداى راه او كند و به همين دليل ((ذبيح اللّه )) ناميده شد.
تـوجـه بـه زنـدگـى آنـان براى پيامبر اسلام (ص ) و همه مسلمين الهام بخش است , و روح تقوا و فداكارى و ايثار را در آنها زنده مى كند, و در برابر مشكلات وحوادث سخت مقاوم مى سازد.
در ميان اين سه پيامبر ((اسماعيل )) از همه معروفتر و شناخته تر است اما دردر باره ((اليسع )) آيه 86 سوره انعام نشان مى دهد كه او از دودمان ابراهيم , و ازپيامبران بزرگ الهى بوده است .
و اما ((ذاالكفل )) مشهور اين است كه از پيامبران بوده , و ذكر نام او در رديف نام پيامبران در سوره انبيا آيه 85 گواه بر اين معنى است .