از ايـنـجـا فـصـل ديگرى از آيات اين سوره آغاز مى شود كه پرهيزكاران و متقين را با گردنكشان طاغى مقايسه كرده , و سرنوشت هر دو گروه را در قيامت شرح مى دهد.
نـخـسـت بـه عـنـوان يـك جمع بندى از سرگذشت انبياى پيشين و نكات آموزنده زندگى آنها مى فرمايد: ((اين يك يادآورى است )) (هذا ذكر).
آرى ! هدف از بيان فرازهايى از تاريخ پرشكوه آنان داستانسرائى نبود, هدف ذكر و تذكر بود.
هـدف بـيـدار سـاخـتـن انديشه ها, بالا بردن سطح معرفت و آگاهى , و افزودن نيروى مقاومت و پايدارى در مسلمانانى است كه اين آيات براى آنها نازل شده است .
سـپـس مـسـالـه را از صـورت خـصوصى و بيان زندگى انبيا درآورده , شكل كلى به آن مى دهد, سـرنـوشـت مـتـقـين را بطور عموم مورد بحث قرارداده , مى فرمايد: ((وبراى پرهيزكاران فرجام نيكوئى است )) (وان للمتقين لحسن مـاب ).
(آيـه )ـ بعد از اين جمله كوتاه و سربسته كه خوبى حال آنها را اجمالاترسيم مى كند, با استفاده از روش اجـمـال و تـفـصـيل ـكه روش قرآن است ـ به شرح آن پرداخته , مى گويد: بازگشت آنها به ((بـاغـهاى جاويدان بهشت كه درهايش به روى آنان گشوده است )) (جنات عدن مفتحة لهم الا بواب ).
تـعـبـيـر بـه ((مفتحة لهم الا بواب )) اشاره به آن است حتى زحمت گشودن درهابراى بهشتيان وجـود نـدارد, گوئى بهشت در انتظار آنهاست , و هنگامى كه چشمشان به آنان مى افتد آغوش باز مى كند و آنها را به درون دعوت مى كند!.
(آيه )ـ سپس آرامش و احترام خاص بهشتيان را به اين صورت بيان مى كند: ((درحالى كه در آن بر تختها تكيه كرده اند, و ميوه هاى بسيار و نوشيدنيها در اختيار آنان است )) هر زمان آن را مى طلبند, فورا نزدشان حاضر مى شود (متكئين فيها يدعون فيها بفاكهة كثيرة وشراب ).
(آيـه )ـ بـعد از آن سخن از همسران پاك بهشتى به ميان آورده , مى گويد: ((ونزد آنان همسرانى است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند, و هم سن و سالند))(وعندهم قاصرات الطرف اتراب ).
(آيه )ـ سپس به تمام هفت نعمت بزرگ بهشتيان كه در آيات قبل آمده بوداشاره كرده , مى گويد: ((اين چيزى است كه براى روز حساب به شما وعده داده مى شود)) (هذا ما توعدون ليوم الحساب ) وعده اى تخلف ناپذير و نشاطانگيز,وعده اى از سوى خداوند بزرگ .
(آيـه )ـ و براى تاكيد بر جاودانگى اين مواهب مى افزايد: ((اين رزق وروزى ماست , (عطائى است ) كه هرگز پايان نمى گيرد و فنائى براى آن متصورنيست )) (ان هذا لرزقنا ما له من نفاد).
بـنـابـرايـن غم زوال و نابودى كه همچون سايه شومى بر نعمتهاى اين جهان افتاده در آنجا وجود ندارد, و حتى كاستى در آن ظاهر نمى شود.