در آيات گذشته سخن از گروهى در ميان بود كه به هيچ وجه آمادگى پذيرش انذارهاى الهى را نـدارنـد, امـا در ايـنـجـا از گـروه ديـگـرى كه درست در نقطه مقابل آنهاقرار گرفته اند سخن مى گويد, تا با مقايسه با يكديگر ـهمان گونه كه روش قرآن دربحث است ـ مساله روشنتر شود.
مـى فـرمـايد: ((تو تنها كسى را انذار مى كنى كه از ذكر پيروى كند, و از خداوندرحمان در پنهان بـتـرسـد)) و از طـريـق بـرهان و استدلال او را بشناسد (انما تنذر من اتبع الذكر وخشى الرحمن بالغيب ) كسى كه گوش شنوا و قلب آماده دارد.
((و كسى كه چنين است او را بشارت به مغفرت و پاداش پرارزش ده )) (فبشره بمغفرة واجر كريم ) .
(آيـه )ـ سـپـس بـه تـنـاسـب بحثى كه در آيات گذشته پيرامون اجر و پاداش پرارزش مؤمنان و پـذيـرنـدگان انذارهاى انبيا آمده بود در اين آيه به مساله ((معاد ورستاخيز و ثبت و ضبط اعمال بـراى حـسـاب و جـزا)) اشـاره كـرده , مى فرمايد: ((مامردگان را زنده مى كنيم ))(انا نحن نحى الموتى ).
((و تمام آثار آنها را مى نويسيم )) (ونكتب ما قدموا وآثارهم ).
بـنـابراين چيزى فروگذار نخواهد شد مگر اين كه در نامه اعمال براى روزحساب محفوظ خواهد بود.
و در پايان آيه براى تاكيد بيشتر مى افزايد: ((و ما همه چيز را در كتاب آشكاراحصا كرده ايم )) (وكل شى احصيناه فى امام مبين ).