در آيـه قـبل سخن از قيامت درميان آمد, در اين آيه همين مساله را با ذكربسيارى از خصوصيات تـعقيب مى كند, نخست از پايان دنيا شروع كرده , مى فرمايد:((و در صور دميده مى شود پس همه كـسـانـى كه در آسمانها و زمين هستند مى ميرند,مگر كسانى كه خدا بخواهد)) (ونفخ فى الصور فصعق من فى السموات ومن فى الا رض الا من شااللّه ).
الـبـتـه از روايـات بـه خـوبـى اسـتفاده مى شود كه اين گروه باقيمانده نيز سرانجام مى ميرند به گونه اى كه در سرتاسر عالم هستى موجودى زنده نخواهد بود, جزخداوند ((حى لا يموت )).
سـپس بار ديگر در صور دميده مى شود, ناگهان همگى به پا مى خيزند و درانتظار (حساب و جزا) هستند))! (ثم نفخ فيه اخرى فاذاهم قيام ينظرون ).
از ايـن آيـه بـه خـوبـى استفاده مى شود كه در پايان جهان و آغاز رستاخيز دوحادثه ناگهانى رخ مـى دهد: در حادثه اول همه موجودات زنده فورا مى ميرند, و درحادثه دوم كه با فاصله اى صورت مى گيرد همه انسانها ناگهان زنده مى شوند, و به پامى خيزند و در انتظار حسابند.