در ادامـه آيات آغاز اين سوره كه ناظر به مساله رستاخيز و قيامت بود, دراينجا بحثهائى از حوادث ايـن رستاخيز عظيم را مطرح مى كند, مى فرمايد: ((به محض اين كه يكبار در صور دميده شود )) (فاذا نفخ فى الصور نفخة واحدة ).
چنانكه قبلا نيز اشاره كرده ايم از قرآن مجيد استفاده مى شود كه پايان اين جهان و آغاز جهان ديگر, نـاگـهانى و با صدائى عظيم انجام مى گيرد كه از آن تعبير به ((نفخه صور)) دميدن در شيپور) شده است .
نـفخه صور دو نفخه است : ((نفخه مرگ )) و ((نفخه حيات مجدد)) و آنچه در آيه موردبحث آمده ((نفخه اول )) يعنى , نفخه پايان دنياست .
(آيـه )ـ سـپـس مـى افـزايد: ((و (هنگامى كه ) زمين و كوهها از جا برداشته شوند, و يكباره درهم كوبيده و متلاشى گردند)) (وحملت الا رض والجبـال فدكتـادكة واحدة ) به گونه اى كه يكباره از هم متلاشى و هموار گردند.
(آيه )ـ سپس مى افزايد: ((در آن روز واقعه عظيم روى مى دهد)) ورستاخيز برپا مى شود (فيومئذ وقعت الواقعة ).
(آيه )ـ نه تنها زمين و كوهها متلاشى مى شوند, بلكه ((آسمانها از هم مى شكافد وسست مى گردد و فرو مى ريزد)) (وانشقت السمـا فهى يومئذ واهية ).
كرات عظيم آسمانى از اين حادثه هولناك و وحشتناك بركنار نمى مانند, آنهانيز شكافته , پراكنده و متلاشى و سست خواهند شد.
(آيـه )ـ ((فـرشـتـگـان در اطراف آسمان قرار مى گيرند)) و براى انجام ماموريتها آماده مى شوند (والملك على ارجـائهـا).
سپس مى فرمايد: ((و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مى كنند)) (ويحمل عرش ربك فوقهم يومئذ ثمـانية ).
مـنـظـور از ((عـرش )) مـجـموعه جهان هستى است كه عرش حكومت خداونداست , و به وسيله فرشتگان كه مجرى فرمان او هستند تدبير مى شود.
و جالب اين كه در روايتى آمده است : ((حاملان هشتگانه عرش خدا در قيامت چهار نفر از اولين , و چـهار نفر از آخرين هستند, اما چهار نفر از اولين نوح و ابراهيم وموسى و عيسى مى باشند, و چهار نفر از آخرين محمد(ص ) و على و حسن وحسين (ع ) هستند))!.
ايـن تعبير ممكن است اشاره به مقام شفاعت آنها براى اولين و آخرين باشد,البته شفاعت در مورد كسانى كه لايق شفاعتند, و به هرحال گسترش مفهوم ((عرش ))را نشان مى دهد.