اين سوره چنانكه از نامش پيداست سرگذشت نوح پيامبر را بيان مى كند, درسوره هاى متعددى از قرآن مجيد به سرگذشت اين پيامبر بزرگ اشاره شده , از جمله سوره هاى ((شعرا)), ((مؤمنون )), ((اعـراف )), ((انـبـيـا)) و از هـمه مشروحتر در سوره ((هود))آمده , ولى آنچه در سوره نوح آمده قـسمت خاصى از زندگى اوست كه در جائى ديگر به اين سبك نيامده است , و اين قسمت مربوط به دعوت مستمر و پى گير اوبه سوى توحيد, و كيفيت , و عناصر اين دعوت است .
بـاتـوجـه بـه ايـن كه اين سوره در مكه نازل شده , و پيامبر و مسلمانان اندك آن زمان در شرائطى مشابه شرائط زمان نوح و يارانش قرار داشتند, مسائل زيادى را به آنها مى آموزد.
1ـ به آنها ياد مى دهد كه چگونه از طريق استدلال منطقى توام با محبت ودلسوزى كامل دشمنان را تبليغ كنند.
2ـ به آنها مى آموزد كه هرگز در طريق دعوت به سوى خدا خسته نشوند.
3ـ به آنها مى آموزد كه در يك دست وسائل تشويق , و در دست ديگر عوامل انذار را داشته باشند, و از هر دو در طريق دعوت بهره گيرند.
4ـ آيـات آخر اين سوره هشدارى است براى مشركان لجوج كه اگر در برابرحق تسليم نشوند و به فرمان خدا گردن ننهند عاقبت دردناكى در پيش دارند.
بـه تـعبير ديگر اين سوره ترسيمى است از بيان مبارزه دائمى طرفداران حق وباطل و برنامه هايى كه طرفداران حق در مسير خود بايد به كار بندند.