در ايـن آيـه بـرتـريـن نويد را به پيامبر داده , مى افزايد: ((و به زودى پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى )) (ولسوف يعطيك ربك فترضى ).
اين بالاترين اكرام و احترام پروردگار نسبت به بنده خاصش محمد(ص ) است كه مى فرمايد: آنقدر به تو مى بخشيم كه راضى شوى , در دنيا بر دشمنان پيروز خواهى شد و آيين تو جهان گير خواهد گشت , و در آخرت نيز مشمول بزرگترين مواهب خواهى بود.
بـدون شـك پـيـغمبراكرم (ص ) به عنوان خاتم انبيا و رهبر عالم بشريت خشنوديش تنهادر نجات خويش نيست , بلكه آن زمان راضى و خشنود مى شود كه شفاعتش درباره امتش نيز پذيرفته شود.
لـذا در حـديـثـى از امام باقر(ع ) از پدرش امام زين العابدين (ع ) از عمويش ((محمدبن حنفيه )) از پدرش اميرمؤمنان (ع ) مى خوانيم : رسول اللّه فرمود: ((روزقيامت من در موقف شفاعت مى ايستم , و آنقدر گنهكاران را شفاعت كنم كه خداوند گويد:ارضيت يا محمد؟S( ((آيا راضى شدى اى محمد؟ .
من مى گويم : رضيت , رضيت S( راضى شدم , راضى شدم ))!. سپس اميرمؤمنان على (ع ) رو به جمعى از اهل كوفه كرده و افزود: ((شمامعتقديد اميدبخش ترين آيـات قـرآن آيـه ((قـل يـا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمة اللّه S( اى كسانى كه نسبت به خود زياده روى كرده ايد از رحمت خدا نوميد نشويد)).
گفتند: آرى ! ما چنين مى گوييم .
فـرمـود: ((ولـى مـا اهـل بـيـت مى گوييم اميدبخش ترين آيات قرآن آيه ((ولسوف يعطيك ربك فترضى )) است ))!.
ناگفته پيداست كه شفاعت پيامبر(ص ) شرائطى دارد, نه او براى هركس شفاعت مى كند, و نه هر گـنـهـكـارى مـى تـواند چنين انتظارى را داشته باشد ((8)) در حديث ديگرى از امام صادق (ع ) مـى خـوانـيـم : ((رسول خدا وارد خانه فاطمه (ع ) شد در حالى كه لباس خشنى از پشم شتر در تن دخـتـرش بـود, بـا يـك دسـت آسـيـا مـى كـرد, و با دست ديگر فرزندش را شير مى داد, اشك در چشمان پيامبر(ص ) ظاهر شد, فرمود: دخترم ! تلخى دنيا را در برابر شيرينى آخرت تحمل كن , چرا كه خداوند بر من نازل كرده است كه آنقدر پروردگارت به تو مى بخشد كه راضى شوى ))S( ولسوف يعطيك ربك فترضى )).