مـحتواى اين سوره نخست سرزنش و ملامت افرادى است كه بر اساس يك سرى مطالب موهوم بر يـكـديگر تفاخر مى كردند, سپس هشدارى نسبت به مساله معاد و قيامت و آتش دوزخ , و سرانجام هشدارى در زمينه مساله سؤال و بازپرسى از نعمتها مى دهد.
نام اين سوره از آيه اول آن گرفته شده است .
در فـضـيـلت تلاوت اين سوره در حديثى از پيغمبراكرم (ص ) مى خوانيم :((كسى كه آن را بخواند خـداونـد در بـرابـر نعمتهايى كه در دنيا به او داده او را موردحساب قرار نمى دهد و پاداشى به او مى دهد كه گوئى هزار آيه قرآن را تلاوت كرده )).
بـديـهى است اين همه ثواب از آن كسى است كه آن را بخواند و در برنامه زندگى به كار گيرد و روح و جان خود را هماهنگ با آن بسازد.
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر.
شان نزول : مفسران معتقدند كه اين سوره درباره قبائلى نازل شد كه بريكديگر تفاخر مى كردند, و بـا كـثرت نفرات و جمعيت يا اموال و ثروت خود برديگران مباهات مى نمودند تا آنجا كه براى بالا بردن آمار نفرات قبيله به گورستان مى رفتند و قبرهاى مردگان هر قبيله را مى شمردند!.
ولى مسلم است كه اين شان نزول هرگز مفهوم آيه را محدود نمى كند.