جواب:
در تمام اديان، عبادت و پرستش جوهرء اصلي دين به شمار مي رود و در اديان الهي اين مسأله به وضوح ديده مي شود. منتهي با تفاوت شريعت ها، عبادت ها نيز شكل خاص به خود مي گيرد؛ يعني، در هر ديني مراسم مذاهبي طبق شريعت خود آن دين به جا آورده مي شود. در اسلام نماز به عربي و با آداب خاص خود خوانده مي شود. در مسيحيت به زبان و شكل ديگري عبادت مي شود؛ مثلاً در مسيحيت كاتوليك، ادعيه و نماز به زبان لاتين و گاه بزبان بومي خوانده مي شود. روزه گرفتن نيز در ميان اديان معمول بوده است. از تورات و انجيل فعلي بر مي آيد كه روزه، در ميان يهود و نصارا وجود داشته و اقوام و ملل ديگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه، روزه مي گرفته اند. در قاموس «كتاب مقدس» آمده است: «روزه در تمام اوقات در ميان هر طايفه و هر ملت و مذهب در موقع اندوه و زحمت غير مترقبه، معمول بوده است»، {V(قاموس كتاب مقدس، ص 427، به نقل از تفسير نمونه، ج 1، ص 633)V}. از تورات نيز برمي آيد كه موسي(ع) چهل روز روزه داشته است: «هنگام بر آمدنم به كوه لوح هاي سنگي، يعني، لوح هاي عهدي كه خداوند با شما بست؛ بگيرم. آن گاه در كوه چهل روز و چهل شب ماندم؛ نه نان خوردم و نه آب نوشيدم»، {V(تورات، سفر تثنيه، ف 9، ش 9، به نقل از تفسير نمونه، ج 1، ص 632)V}. هم چنين از انجيل لوقا نيز برمي آيد كه حواريون مسيح نيز روزه مي گرفتند، {V(انجيل لوقا، ب 5، ش 3533)V}. قرآن كريم نيز در مورد روزه گرفتن امت هاي پيشين به صراحت مي فرمايد: {A... {/Bكُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَي اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ {w5-13w}{I2:183I}/}...A}، {V(بقره، آيه 183)V}. بنابراين در اديان ديگر نيز عبادت خداوند و يك سري مناسك و آيين ها مطرح است و نماز و روزه نيز از جمله اين آيين ها مي باشد؛ اما انكار و مناسك آنها فرق مي كند. براي آگاهي بيشتر در اين زمينه ر.ك: 1. تاريخ و كلام مسيحيت، محمدرضا زيبايي نژاد، ص 122. 2. اسلام و عقائد و آراء بشري يا جاهليت و اسلام، ص 462. 3. تاريخ اديان و مذاهب جهان، مبلغي آباداني، ح 2، ص 787.
|
