جواب:
اگر روزه دار كاري كه روزه را باطل ميكند، عمداً انجام دهد، در صورتي كه ميدانسته آن كار روزه را باطل ميكند، قضا و كفاره بر او واجب ميشود. اگر به واسطة ندانستن مسئله كاري انجام دهد كه روزه را باطل ميكند، چنانچه مي توانسته مسئله را ياد بگيرد، ولي كوتاهي كرده، بنابر احتياط واجب كفاره بر او ثابت ميشود. اگر نمي توانسته مسئله را ياد بگيرد يا اصلاً ملتفت مسئله نبوده يا يقين داشته كه فلان چيز روزه را باطل نمي كند، كفاره بر او واجب نيست.[1]
كفارة كسي كه عمداً روزه اش را باطل كند، اين است كه يا شصت روز روزه بگيرد كه حداقل 31 روز آن پي در پي باشد و يا شصت مسكين را طعام بدهد.[2]
[1]توضيح المسائل مراجع، ج 1، مسئله 1658 و 1659.
[2]همان، مسئلة 1660.
|
