جواب:
روزهاي كه انسان به علت داشتن عذر شرعي مانند مسافرت، بيماري يا عادت ماهانه (زنان) خورده، واجب است قضاي آن را بعد از برطرف شدن عذر و اتمام ماه رمضان بگيرد. اگر بدون عذر، تأخير بيندازد تا ماه رمضان ديگري بيايد، علاوه بر قضا، براي هر روز روزه واجب است كفاره يك مد طعام - يعني تقريباً 750 گرم گندم و جو و مانند آن يا پولش را به فقير بدهد. اگر عذرش برطرف نشود يا توان جسماني براي روزه نداشته باشد، روزه بر او واجب نيست. اگر توان مالي براي پرداخت كفاره (يك مد طعام يا ساير كفارات) را نداشته باشد، استغفار كرده و چيزي بر او واجب نيست، ولي هر زمان توانايي مالي براي پرداخت كفاره يا استطاعت بدني براي قضاي روزه پيدا كرد، بايد وظيفهاش را انجام دهد.
|
