جواب:
اگر به واسطهء مرضي روزهء رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد, قضاي روزه هايي را كه نگرفته , بر او واجب نيست , منتهي بايد هر روز يك مُد (750گرم ) طعام يعني گندم يا جو و مانند آن به فقير بدهد.
اگر به واسطهء عذري مثل مسافرت يا زني كه زايمانش نزديك است يا بچه شير مي دهد و روزه براي مادر بافرزند ضرر دارد, روزه نگيرد و عذرش تا رمضان بعد ادامه داشته باشد, روزه هايي را كه نگرفته , بايد قضا كند.
طبق نظر بعضي مراجع احتياط مستحب به نظر عدهء ديگر احتياط واجب آن است كه براي هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد.(1)
بنابراين , در پاسخ پرسش فوق گفته مي شود:اگر به خاطر مريضي گرفتن قضاي روزه هايي كه خورده نمي تواندروزه بگيرد و اين مشكل تا ماه مبارك رمضان بعدي استمرار داشته باشد, قضاي روزه بر او واجب نيست و تنها دادن كفّاره كافي مي باشد.
ولي اگر به خاطر عذرهاي ديگر باشد, هر موقع عذرش برطرف شد, حتي اگر چند سال بعد باشد, بايد قضاي روزه را بگيرد و تنها دادن كفاره كفايت نمي كند.
(پـاورقي 1.توضيح المسائل مراجع , ج 1 ص 983 مسئلهء 1703
|
