جواب:
1. مجموع معارف، احكام و مسائل اخلاقي دين را ساختار واحد و به هم پيوستهاي تشكيل ميدهد كه گرايش و باور به آنها، جدانشدني است يعني نميتوان به بخشي از آن ايمان آورده، ساير قسمتها را وانهاد.
قرآن كريم در برخي آيات از جمله در سوره بقره آيه 85، يهود را به دليل تفاوتگذاري در احكام خداوند، مورد سرزنش قرار داده، به مجازات شديدي تهديد ميكند. اين تهديد، بيشتر از آن روست كه آنان، به احكام ساده و جزيي عمل نموده، ولي در برابر احكام مهمتر، مانند حرمت آدمكشي و آواره ساختن هم مذهبان از خانه و ديارشان، سهلانگاري ميكردند.
قرآن كريم پس از اين سرزنش تهديد يهود به عذاب، ميفرمايد: أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَـَبِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَآءُ مَن يَفْعَلُ ذَ َلِكَ مِنكُمْ إِلآخِزْيٌ فِي الْحَيَوَةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ الْقِيَـَمَةِ يُرَدُّونَ إِلَيََّ أَشَدِّ الْعَذَابِ وَ مَا اللَّهُ بِغَـَفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ آيا به بعضي از دستورات كتاب آسماني ايمان آورده و به برخي ديگر كفر ميورزيد؟ براي هر كس از شما كه چنين كند، جز رسوايي در اين جهان، چيزي نبوده و روز رستاخيز به شديدترين عذابها گرفتار ميشود. وخداوند از آنچه انجام ميدهيد، غافل نيست. در حقيقت آنها به دستوراتي از دين بها ميدادند كه از نظر زندگي دنيايي به نفعشان بود. روشن است كه عمل كردن به دستورات داراي سود و نفع براي انسان، نشانة فرمانبري او از خداوند نيست، زيرا انگيزة انجام آن، نه اطاعت خداوند، بلكه حفظ منافع شخصي است.
2. عزاداري براي امام حسين، گرچه در ميان جمعي، به انگيزه محبّت و دلبستگي به آن امام معصومانجام ميگيرد، ولي با وجود اين، بايد اعتراف كنيم اين مراسم، هنوز در ميان افراد جامعه، جايگاه واقعي خود را نيافته، عدهاي، تنها به عنوان يك عادت، و نه معرفت و محبّت به ائمه:، در اين ميدان گام مينهند نتيجة چنين رويكردي، افزون بر پارهاي ناخالصيها در دستجات عزاداري، مواردي است كه شما پرسشگر محترم بدان اشاره فرمودهايد يعني عزادار حسيني، پس از انجام آن، در راهي قدم ميگذارد كه با عزاداري او براي امام حسينناسازگار است. چنين وضعيتي به دليل نبود شناخت كافي از آموزههاي دين، و محبت ورزي به امام حسينبدون وجود چنين پشتوانهاي است.
در اين ميان، وظيفه آن است كه در كنار تشويق همه به شركت فعال در عزاي امام حسين، بر لزوم استوار بودن اين محبت و عشقورزي به آن امام هُمام، به شناختها و آگاهيهاي ديني، و نيز حركت عملي در مسير آنها، يادآور شويم.
|
