جواب:
در خصوص سؤالي كه بيان فرموديد بايد عرض شود همانطور كه مي دانيد، استبراء معمولاً به دو گونه است يكي استبراء از بول و ديگري استبراء از مني كه هر كدام حكم مخصوص به خود دارد ـ استبراء از بول به خاطر اين است كه ذرات باقيمانده خارج شود و استبراء از مني نيز به خاطر خارج شدن ذرات آن مي باشد و اين كار، عملي مستحبي مي باشد، منتهي اگر كسي استبراء نكند و بعد از وضو يا غسل قطره يا قطراتي از او خارج شود حكم بول يا مني را دارد و وضو را در استبراي از بول و غسل را در استبراي از مني، باطل مي كند ـ و چون وضو و غسل از شروط حقيقي مي باشند نماز (به اين معني كه انسان چه مسئله را بداند و چه نداند و چه بداند ولي فراموش كند يا غفلت كند و يا به هر صورت ديگر و وضو يا غسلش باطل شود، نماز بايد اعاده شود) پس استبراي از بول يا مني نشود و وضو يا غسل گرفته شود و بعهد از آن قطره اي از او خارج شود وضو غسل باطل بوده و هر نمازي كه با آن وضو و غسل خوانده نيز باطل است و بايد اعاده و قضا شود.
و اما در باره همين مسأله و مسأله روزه به دو مورد از فتاواي آيت الله سيستاني اشاره مي شود، و اميدواريم به خاطر اهميت موضوع، اگر سؤالي و يا شك و شبهه اي پيش آمد حتماً سؤال بفرماييد و اگر بتوانيد خودتان به رساله توضيح المسائل رجوع بفرماييد و يا حضوراً سؤال بفرماييد به نظر مي رسد مفيد تر باشد:
و اما دو مسئله از توضيح المسائل مراجع، ج1، ص72 و 963
مسأله 75ـ كسي كه استبراء نكرده اگر به واسطة آنكه مدتي از بول كردن او گذشته، اطمينان كند بول در مجري نمانده است و رطوبتي ببيند و شك كند پاك است يا نه، آن رطوبت پاك مي باشد، وضو را هم باطل نمي كند (در مورد استبراي از بول)
مسأله 1659- اگر به واسطة ندانستن مسأله كاري انجام دهد كه روزه را باطل مي كند، چنانچه مي توانسته مسأله را ياد بگيرد، بنابر احتياط واجب كفاره بر او ثابت مي شود و اگر نمي توانسته مسأله را ياد بگيرد يا اصلاً ملتفت مسأله نبوده اگر چيزي از آنچه را كه گذشت انجام دهد در حالي كه عقيده قطعي داشته كه روزه را باطل نمي كند كفاره بر او واجب نيست.
|
