جواب:
كسي كه روزه خود را عمداً بخورد، علاوه بر قضاي آن، كفاره نيز بر او واجب ميشود. براي كفاره ميتوانيد يكي از موارد زير را انتخاب نماييد:
1- دو ماه روزه كه سي و يك روز آن پي در پي است و بقيه را ميتوانيد پي در پي يا با فاصله بگيريد. در اين فرض كسي كه 11 سال روزه خود را عمداً افطار كرده بايد 600 ماه (50 سال) روزه بگيرد. و اگر در زمان حياتش موفق به انجام كامل آن نشد، بايد از ملك ميت و سرمايه او ديگران را اجير كرده تا روزهاش را بگيرند. شايد تصور اين زمان برايتان مشكل باشد. ولي ميشود از موارد ديگر كه در ذيل خواهد آمد استفاده كرد و دين شرعي خود را ادا نمود.
2- سير كردن شصت فقير. يعني به شصت فقير يك وعده غذا بدهد تا سير شوند. در اين فرض كسي كه 11 سال روزه خود را عمداً خورده باشد، بايد 29800 فقير را اطعام كند. چون هر روز 60 فقير و هر ماه 1800 فقير را بايد غذا دهد. از حاصل ضرب 1800 فقير در 11 سال، عدد فوق به دست ميآيد.
3- به هر كدام از شصت فقير، هفتصد و پنجاه گرم گندم يا جو و مانند آن بدهد. در اين فرض، شخص مزبور
بايد بابت هر سال (يعني يك ماه رمضان)، 1350 كيلو طعام و بابت يازده سال 14850 كيلو طعام به فقرا بدهد.
چنان چه موارد فوق براي انسان مقدور نباشد، هر چند مقدار كه ميتواند بايد به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد، بايد استغفار كند. اگر چه مثلاً يك مرتبه بگويد: استغفرالله. و احتياط واجب در فرض اخير آن است كه هر وقت بتواند كفاره را بدهد.
(با استفاده از رساله امام(ره) ص 219)
|
